بیشتر سکته های مغزی زمانی اتفاق می افتد که سرخرگي در مغز مسدود شود. به دنبال آن جریان خون به بافت عصبی متوقف می شود و این بافت ها عمدتاً می میرند. به دلیل موقعیت سرخرگ های اصلی در مغز ، عمدتا سکته مغزی بر عملکرد حرکتی تأثیر می گذارد. برخی اوقات نیز بر بینایی اثر میگذارد و به هر حال، باعث می شود بینایی بيماران مختل ، به خطر افتاده و یا کاهش يابد. یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی Alexander Chubykin از دانشگاه Purdue ، استادیار علوم زیستی در دانشکده علوم ، با همکاری تیمی به رهبری Gong Chenدر دانشگاه Jinan چین ، راهی برای استفاده از ژن درمانی برای تبدیل سلول های گلیال مغز به سلولهای عصبی کشف کردند كه عملکرد بینایی را بازگردانده و نويدبخش راهی برای بازيابي عملکرد حرکتی است.
نورون ها بازسازی نمی شوند. مغز گاهی اوقات می تواند مسیرهای عصبی خود را به اندازه ای بازسازی کند که برخی از عملکردهای بینایی را، پس از سکته مغزی بازیابی کند ، اما این روند کند و كم بازده است و برای برخی از بیماران ، این اتفاق هرگز رخ نمي هد. درمان با سلول های بنیادی که می تواند کمک کننده باشد، وابسته به یافتن سازگاري ایمنی، و روشی سخت و دشوار است. ، همانطور که در مدل موش نشان داده شده است، اين ژن درماني جديد، مؤثر تر و امیدوار کننده تر است.
Chubykin گفت: ” ما مستقیماً در حال برنامهریزی مجدد سلولهای گلیال محلی به نورون ها هستیم.”
“نیازی به پیوند سلول های جدید نیست ، بنابراین هیچ رد ایمونوژنیکی وجود نخواهد داشت. انجام این فرآیند راحت تر از درمان با سلول های بنیادی است و آسیب کمتری به مغز وارد می شود. ما به مغز کمک می کنیم تا خودش را ترمیم کند. ما می توانیم برقراری ارتباط بین نورون های قدیمی و نورون های جدید برنامه ریزی شده مجدد را ببینیم و شاهد باشیم که موش ها چگونه بینایی خود را بازیابی می کنند.
تحقیقات Chubykin از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا كه اندازه گیری دقیق عملکرد بینایی نسبت به مهارت های حرکتی
با استفاده از تکنیک هایی از جمله تصویربرداری نوری در موش های زنده برای بررسی تکامل و بلوغ نورون های تازه تبدیل شده در طول چند هفته، آسان تر است. تکمیل و شناخت این روش می تواند منجر به ایجاد روشي مشابه در بازگرداندن عملکرد حرکتی شود. این تحقیق شکاف موجود بین درک اساس نورون ها و عملکرد اندام ها را برطرف میکند.
ویراستار: فاطمه رضایی بدر