بیماری پارکینسون ممکن است قبل از تولد شروع شود

مطالعه سلولهای بنیادی نشان داده که در بیمارانی که قبل از ۵۰ سال پارکینسون در آنها تشخیص داده شده است ، سلولهای مغزی عملکرد ناقصی دارند. محققان درمان جدید بالقوه را آزمایش می کنند.
براساس تحقیقات جدید Cedars-Sinai، افرادی که بیماری پارکینسون را قبل از سن ۵۰ سالگی ایجاد می کنند ، ممکن است با سلول های مغزی بی نظم متولد شده اند که برای ده ها سال کشف نشده اند. این تحقیقات به دارویی اشاره دارد که به طور بالقوه می تواند به اصلاح این فرایندهای بیماری کمک کند.
پارکینسون هنگامی رخ می دهد که نورون های مغزی که دوپامین می سازند ، ماده ای که به هماهنگی حرکت عضلات کمک می کند ، دچار اختلال می شوند یا می میرند. علائم این بیماری با گذشت زمان بدتر می شوند و شامل کندی حرکت ، سفتی عضلاتی ، لرزش و از دست دادن تعادل هستند. در بیشتر موارد ، علت دقیق نارسایی نورون مشخص نیست ، و هیچ درمانی شناخته شده وجود ندارد.
حداقل سالانه ۵۰۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده مبتلا به پارکینسون تشخیص داده می شوند و شیوع آن در حال افزایش است. اگرچه بیشتر بیماران در هنگام تشخیص ، ۶۰ سال و بالاتر دارند ، اما حدود ۱۰٪ بین ۲۱ تا ۵۰ سال سن دارند. مطالعه جدید ، که در مجله Nature Medicine منتشر شده است ، درمورد این مبتلایان جوان است.
Michele Togliatti، دکتر ، مدیر برنامه اختلالات جنبش ، نایب رئیس و استاد گروه عصب شناسی Cedars-Sinai می گوید: “پارکینسونی که از جوانی شروع میشود به طور ویژه ای ناراحت کننده است زیرا در ابتدای زندگی افراد را مورد آزار قرار می دهد”.
“این تحقیق جدید هیجان انگیز امیدوار است که روزی بتوانیم برای جلوگیری از بروز این بیماری در افراد در معرض خطر اقدام به تشخیص و اقدام زودهنگام کنیم”. Togliatti هم نویسنده تحقیق بود.
برای انجام مطالعه ، تیم تحقیق سلولهای بنیادی مخصوصی را که به سلولهای بنیادی پرتوان تحریک شده (iPSCs) شناخته می شوند ، از سلولهای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون که از جوانی برخوردار است، تولید کردند. این فرایند شامل گرفتن سلولهای خونی بزرگسالان “به موقع” به حالت اولیه جنینی است. سپس این iPSC ها می توانند هر نوع سلول بدن را تولید کنند ، همه از نظر ژنتیکی با سلولهای خود بیمار یکسان هستند. این تیم از iPSC ها برای تولید نورونهای دوپامین از هر بیمار استفاده کرده و سپس آنها را در یک ظرف کشت داده و عملکرد نورون ها را تجزیه و تحلیل کردند.
دكتر Clive Svendsen ، مدير هيئت مديره Cedars-Sinai موسسه طب احياء و استاد علوم زيست پزشكي و پزشكي Cedars-Sinai گفت: ” تکنیک ما به موقع پنجره ای به ما داد تا بتوانیم ببینیم که نورون های دوپامین از همان ابتدای زندگی یک بیمار چگونه کار کرده اند”. او نویسنده ارشد مطالعه بود.
محققان دو ناهنجاری اساسی در سلولهای عصبی دوپامین موجود در ظرف را تشخیص دادند
* تجمع پروتئینی به نام آلفا سینوکلین ، که در بیشتر اَشکال بیماری پارکینسون رخ می دهد.
* لیزوزومهای ناقص ، ساختارهای سلولی که به عنوان “سطل زباله” عمل می کنند تا سلول پروتئین ها را تجزیه و دفع کند. این نقص می تواند باعث ایجاد آلفا سینوکلین شود.
Svendsen گفت: “آنچه كه ما با استفاده از این مدل جدید می بینیم علائم بسیار اولیه ی پارکینسون در دوران جوانی است.” “به نظر می رسد که سلولهای عصبی دوپامین در این افراد ممکن است در طی یک دوره ۲۰ یا ۳۰ ساله کنترل بد آلفا سینوکلین را ادامه دهند ، و باعث ظهور علائم پارکینسون می شود.”
محققان همچنین از مدل iPSC خود برای آزمایش تعدادی از داروهایی استفاده کردند که ممکن است ناهنجاریهای مشاهده شده را معکوس کند. آنها دریافتند که یک داروی PEP005 که قبلاً توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان پیش سازهای پوست تأیید شده است ، باعث افزایش سطح آلفا سینوکلین در نورونهای دوپامین در ظرف و موشهای آزمایشگاهی می شود.
این دارو همچنین ناهنجاری دیگری را در سلولهای عصبی دوپامین بیماران یافت – افزایش سطح نسخه فعال آنزیمی به نام پروتئین کیناز C – اگرچه نقش این نسخه آنزیم در پارکینسون مشخص نیست.
برای مراحل بعدی ، Togliatti گفت که این تیم قصد دارد چگونگی تحویل PEP005 را که در حال حاضر به شکل ژل موجود است ، به مغز تحویل داده شود تا به طور بالقوه بتواند پارکینسون را درمان و یا از بروز آن در جوانی جلوگیری کند. این تیم همچنین تحقیقات بیشتری را برای تعیین اینکه آیا ناهنجاری های مطالعه شده در سلول های عصبی بیماران پارکینسون در جوانی ، در شکل های دیگر پارکینسون نیز وجود دارد یا خیر.
Shlomo Melmed ، معاون اجرایی امور دانشگاهی و معاون دانشکده پزشکی در Cedars-Sinai گفت: “این تحقیق نمونه بارز چگونگی پیوستن پزشکان و محققان رشته های مختلف برای تولید علم ترجمه با امکان کمک به بیماران است”.”این کار مهم توسط رهبری دوگانه Cedars-Sinai به عنوان یک موسسه علمی برجسته و یک بیمارستان برجسته امکان پذیر است”.
اولین نویسندگان این تحقیق ، Alexander Laperle، فوق دکترا و دانشمندان پروژه Samuel Sances ، و دکتر Nur Yucer ، دکترا ، همه از آزمایشگاه Svendsen بودند.
علاوه بر موسسه پزشکی بازساختی و عصب شناسی ، این تحقیق شامل گروه علوم زیست پزشکی ، مرکز بیوانفورماتیک و ژنومیک عملکردی ، موسسه قلب Smidt ، موسسه جامع سرطان Samuel Oschin و بخش تحقیقات ایمونولوژی در Cedars-Sinai به همراه UCLA می باشد.

منبع: https://www.sciencedaily.com