تکنیکی جدید برای درمان بیماری پریودنتال

طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحده ، حدود نیمی از آمریکایی ها در بعضی موارد در زندگی شان به بیماری پریودنتال مبتلا خواهند شد . نشانه های این بیماری ، التهاب لثه ها و از دست دادن استخوان اطراف دندان است . این شرایط می تواند علت بوی بد دهان ، دندان درد و حساس شدن لثه باشد و در موارد شدید باعث از دست دادن دندان شود .

در حال حاضر ، در نشریه ACS NAN ، محققان گزارش پیشرفت در ساخت غشایی را داده اند که وقتی در لثه موش ها کاشته می شود ، می تواند به بازسازی بافت پریودنتال کمک کند .
دانشمندان به منظور بازسازی بافت لثه و استخوان آسیب دیده ، تلاش کرده اند قطعاتی از پلیمرها را جایگذاری کنند تا یک لایه محافظ نزدیک به ریشه دندان ، با به کار گیری سلول های بنیادی اطراف و کمک به آن ها برای تمایز به سلول های استخوانی و لثه ای جدید ، تشکیل شود . با این حال جراحی دوم برای برداشتن غشای پلیمری که می تواند مانع درمان شود ، ضروری است .

گرچه محققان غشاهای زیست تخریب پذیر را توسعه داده اند ، این مواد تمایلی به بازسازی بافت پریودنتال ندارند . علیرضا مشاوری نیا از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس و همکارانش می خواستند غشایی را ایجاد کنند که بازسازی بافت پریودنتال را افزایش دهد و پس از بهبودی کامل ، توسط بدن جذب شود .

محققان غشاهای نانو فیبری از poly(E-caprolactone) – یک پلیمر سازگار با بافت های زنده که تا به حال برای کاربرد های پزشکی مورد تایید بوده است- ساخته اند ، سپس غشا را با پلی دوپامین(PDA) که یک پلیمر مصنوعی است پوشاندند تا مانند پروتئین چسبنده ای که صدف تولید می کند به سطوح مرطوب بچسبد . در آزمایشگاه، سلول های بنیادی استخراج شده از دندان به غشا متصل شده و تمایز یافته اند.

پوشش PDA، همچنین یون های کلسیم و فسفات را جذب کرد که منجر به تامین سریع مواد معدنی استخوان می شود. زمانی که محققان غشا ها را در لثه موش های دارای نقص پریودنتال کاشتند، استخوان در نقاط آسیب دیده طی مدت ۸ هفته، تا سطح نرمال بازسازی شدند. در این مدت غشا ها تخریب شده و توسط موش ها جذب شدند.

هم اکنون محققان، در حال افزودن اجزای دیگر به غشا هستند تا بتوانند به بهبود و پیشگیری از عفونت کمک کنند.

منبع:  https://stemcellsportal.com