سلول های بنیادی اسکلتی در انسان ها شناخته شدند

دکتر مایکل لانگاکر و همکارانش از دانشگاه پزشکی استنفورد برای اولین بار سلول های بنیادی مربوط به بافت اسکلتی که در موش دیده شده بود را در انسان شناسایی کردند.

 

این نوع از سلول های بنیادی دارای قابلیت تمایز به انواع بافت های استخوانی و غضروف و خود بازسازی هستند .

بافت های اسکلتی مانند استخوان توانایی متفاوتی در احیا کنندگی (regenerative ) دارند . بافت استخوانی به راحتی خود را ترمیم می کند به عنوان مثال بعضی مهره داران میتوانند تمام استخوان های دنده خود را بازسازی کنند ولی این قابلیت در بقیه مهره داران تا حدودی محدود شده است به طور مثال توانایی بازسازی استخوان در موش و انسان پس از تکامل و بلوغ همچنان حفظ می شود در حالی که غضروف ها تقریبا فاقد توانایی احیاکنندگی هستند ؛ علاوه بر این تحلیل بافت های اسکلتی با افزایش سن نیز مشاهده می شود.

اختلال در عملکرد استخوان در سن های متفاوت باعث ایجاد بیماری هایی مانند پوکی استخوان ، ورم مفصلی ، جراحت های غیر قابل درمان استخوانی ، بیماری خونی و حتی سرطان می شود .

با اینکه استخوان می تواند سلامت انسان را به راحتی تحت الشعاع قرار دهد، روش های درمانی بر مبنای بالا بردن عملکرد استخوان محدود است . علاوه بر این روش درمانی به وسیله سلول بنیادی اسکلتی در بدن ناشناخته است .

در مطالعه انجام شده توسط دکتر لانگاکر و همکارانش که با شناسایی و تعیین ویژگی‌های سلول‌های اسکلتی انسان در انواعی از بافت‌ها سعی در ارتقای دانش خود در این زمینه داشته‌اند ، شناسایی سلول‌های اسکلتی انسان از طریق وجود مسیرهای مختص گونه در رشد اسکلتی و واکنش به آسیب حکایت دارد و می تواند راهنمای خوبی برای رویکردهای بازتولید (احیای) آینده باشد.

 

محققان طی انجام مطالعات در تحقیق جدید به بررسی ویژگی های سلول بنیادی اسکلتی و مشاهده نحوه تمایز استخوان و غضروف در بافت های مختلف پرداختند . سلول های دارای قابلیت تمایز به سلول های مختلف بافت های استخوانی در زمان جنینی و بزرگسالی انسان وجود دارند و همچنین می توانند طی تغییراتی از سلول های عادی بدن به وجود آیند.

محققان با بررسی ارتباط سلول بنیادی اسکلتی و سلول پروژنیتور اسکلتی توانستند به نقشه جامعی از شکل گیری بافت اسکلتی از سلول بنیادی دست پیدا کنند . علاوه بر این تحلیل و بررسی های اپی ژنتیک و ترنسکریپتومیک در تمایز سلول های بنیادی اسکلتی نشان دهنده وجود مسیرهای مشخصی بود ، همان طور که مسیرهای متفاوتی مولکولی برای تکامل به بافت های مختلف استخوان وجود دارد.

دکتر لانگاکر گفت: با توجه به اهمیت پزشکی بالای اختلال های اسکلتی مانند نئوپلاستیک و پس از جراحی ما باور داریم شناخت سلول بنیادی اسکلتی و شفاف سازی نقشه جامع ، درمان این اختلالات و شناخت سیر مولکولی را میسر می سازد.

دکتر «چارلز چان» محقق و نویسنده از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد بیان کرد: «با مقایسه تفاوت‌های مولکولی و عملکردی در انواع مشخصی از سلول‌های بنیادی میان گونه‌های متنوع مهره‌داران، شاید کشف یک سری ساز و کارهایی که در بازتولید و رشد بافت نقش دارند، مقدور باشد. لذا باید این درک و دانش را در زمینه ارتقای سلامت و جوانی در انسان‌ها به کار گرفت » .

منبع : http://www.sci-news.com